Zdecydowana w smaku, charakteryzuje się anyżowym zapachem i lukrecjowo miętowym aromatem. Przypomina bardziej znaną nam miętę aniżeli bazylię. Nie da się jej zastąpić innym ziołem, ani bazylią europejską. Dodaje się ją zarówno do zielonego i czerwonego curry, jak i wszystkich potraw typu stir-fry. Na północy Tajlandii jest często jedynym dodatkiem do potraw mięsnych.

Bogata w witaminy A, B1, B2, C, wapń, żelazo, fosfor, a także beta karoten, leczy kolkę, łagodzi ból brzucha i niestrawność.

Tajska bazylia tak naprawdę nazywa się bazylią azjatycką (Ocimum tenuiflorum), jest niezwykle popularna w wielu krajach dalekiego wschodu. W Tajlandii  nazywana Ho-ra-phaa, w Wietnamie húng qui a w Indiach, tulasi lub tulsi  - nosi również nazwę świętej bazylii (holy basil) ponieważ jest otaczana czcią przez wielu buddystów i wykorzystywana podczas porannych i wieczornych nabożeństw.